Samochody dostawcze

Samochody serwisowe i warsztatowe do niedawna były u nas rzadkością. Obecnie dzięki koniunkturze gospodarczej w Polsce pojawiają się coraz częściej w ofercie producentów. Jedną z nowości jest VW Transporter z zabudową warsztatową szwedzkiej firmy Modul-System. Ważnym elementem zabudowy warsztatowej jest podłoga, w opisywanym aucie przykryto ją kilkuwarstwową, elastyczną i antypoślizgową wykładziną. Jest ona odporna na uderzenia, działanie wilgoci i substancji żrących. Jak twierdzi producent, jej zaletą jest też łatwość oczyszczania.

W niedzielę na placu dominowali sprzedający. Oglądających było mniej niż w poprzednich tygodniach, tylko nielicznym z oferujących auta dostawcze udało się je sprzedać. Zdaniem odwiedzających giełdę winne temu są wygórowane ceny. Dotyczy to w szczególności samochodów pochodzących z końca lat 90., na które popyt był w minionych kilku tygodniach największy.

Sporym wzięciem cieszyły się tu ostatnio części karoseryjne do dostawczaków. Poszukiwano głównie zderzaków i masek. Ceny zróżnicowane. Od 100 do 250 zł trzeba było przeznaczyć na zakup zderzaka do Renault Kangoo, Peugeota Partnera czy Volkswagena Combo. Około 300 zł kosztował ten element do Volkswagena T4 i Mercedesa Vito.

Furgony zdominowały tutejszą giełdę. W niedzielę większość wystawionych używanych dostawczaków była oferowana z taką zabudową. Potencjalni kupujący mogli wybierać głównie wśród Mercedesów Sprinterów, które prezentowały całą gamę rocznikową - od aut dziesięcioletnich do egzemplarzy z 2006 roku. Poszukujących tańszych furgonów przyciągały zaś kilkunastoletnie Volkswageny, głównie modele T4.

Gdyby Iveco Daily, które dostałem do testu, miało DMC większe o 11 kilogramów (miało 3.490 kg), kierować mógłby już tylko posiadacz "zawodowego" prawa jazdy. Ale i tak mający przeszło 7 metrów długości furgon robił wrażenie. Iveco spodobało mi się przede wszystkim ze względu na: mocny silnik, łatwą w obsłudze zautomatyzowaną skrzynię, dużą ładownię i małe spalanie. Minusy dostawczaka rodem z Iveco to z kolei: trudny start pod górkę w trybie automatycznym oraz zarzucanie tyłem nieobciążonego pojazdu.

Popularny Mercedes Sprinter z 82-konnym silnikiem 2.2 CDI jest wyjątkowo ospały, brak mu werwy, nawet gdy podróżujemy bez ładunku. Za sprawą niskiego spalania i małej awaryjności ta wersja cieszy się jednak u nas sporym wzięciem. Sprintery 2.2 CDI w najsłabszym wariancie mocy - 82 KM, zwłaszcza w cięższych odmianach tonażowych 308 i 408, krytykowane są przede wszystkim za kiepskie osiągi. Wóz chwalony jest natomiast za niskie koszty eksploatacji. Najpopularniejsze furgony z niskim lub podwyższonym dachem wg producenta spalają średnio ok. 7,5 l ON.

Skoda Praktik, tegoroczna nowość, prowadzi się jak osobówka, ale jak na dostawczaka ma za wysoki próg ładunkowy, nie imponuje ładownią i jest droga. Praktik powstawał w inny sposób niż większość rynkowych konkurentów. Partnera czy Caddy konstruowano bowiem z założenia jako auta dostawcze (dopiero później powstały wersje osobowe tych modeli), a w tym przypadku było odwrotnie.

Wszystkie oferowane w ostatnią niedzielę dostawczaki wyposażone były w nadwozia zamknięte. Przeważały średniej wielkości furgony (DMC 2,9 t), mniej było kombiaków (2,9 t), a tylko niewielką część oferty stanowiły samochody o DMC 3,5 t, wyposażone w nadwozia maksymalnie podwyższone i przedłużone. Jednym z nielicznych takich pojazdów było szare Renault Master, które pomimo wysokiej ceny oglądane było bardzo często.

Fiat stawia na zróżnicowane zabudowy w swoich samochodach dostawczych. Podczas prezentacji zorganizowanej w ubiegłym miesiącu w Gdańsku włoski producent pokazał rekordową liczbę 40 wersji nadwozi - fabrycznych i montowanych indywidualnie przez firmy karoseryjne na markowych podwoziach. Zastosowana w sprzedawanej od ubiegłego roku trzeciej generacji Fiata Ducato modułowa koncepcja nadwozia pozwala skonfigurować średni pojazd przeznaczony do najróżniejszych zadań - różne odmiany wersji furgon, mikrobusy oraz pojazdy do adaptacji. Nieco mniejszy model dostawczego Fiata - Scudo - zdobył właśnie prestiżowy tytuł dostawczaka 2008 roku (wraz z bratnimi Citroenem Jumpy i Peugeotem Expertem). Branżowi żurnaliści docenili zastosowane w tym modelu systemy załadunku i rozładunku towarów. Mniejszy dostawczak, czyli Fiat Doblo ma natomiast rekordową w klasie przestrzeń ładunkową.

Niedzielna giełda pomimo temperatury oscylującej w granicach zera była udana. Na sprzedaż wystawiono ok. 50 dostawczaków. Potencjalni nabywcy, którzy przyjechali na plac, narzekali jednak na niewspółmierny do deklarowanego przebiegu stan zużycia większości samochodów i brak dokumentacji.

Pierwsze trzy kwartały tego roku były bardzo dobre dla sprzedających samochody dostawcze o DMC do 3,5 tony włącznie. Z salonów wyjechało ich blisko 37 tys., o 9,4 tys. więcej niż w analogicznym okresie 2006 roku. Porównując trzy kwartały bieżącego i minionego roku, widać, że nie było dużych zmian miejsc wśród firm sprzedających u nas najwięcej dostawczaków. Pierwsza trójka, tak jak przed rokiem: Fiat, Renault i Volkswagen. W rankingu nastąpiła roszada czwartego i piątego miejsca. Pozycję stracił Ford, zaś awansował Peugeot.

Ostatnio na krajowym rynku najbardziej poszukiwana wśród Fiatów Ducato jest wersja kontenerowa. Oferowane u nas kontenerowce są głównie importowane z Niemiec i Holandii. Do zalwet dostawczego Fiata można zaliczyć - dużą dostępność części zamiennych, relatywnie niskie ceny aut na rynku wtórnym, ergonomię szoferki i funkcjonalność ładowni i ekonomiczny silnik. Minusy to z kolei: mało dynamiczna jednostka napędowa w wersji wolnossącej, kiepskiej jakości materiały wykończeniowe we wnętrzu, duży hałas w kabinie oraz spora awaryjność układu elektrycznego.